Το δάσος... (φωτογραφίες)

  

φοβάμαι...

Φοβάμαι…

Το δωμάτιο μυρίζει θάνατο.

Σκέψεις… συνέχεια…

μου υπενθυμίζουν το τέλος.

Δεν έχω άλλες αντοχές.

Κουράστηκα να ελπίζω,

να μη σκέφτομαι..

Ελέγχουν το σώμα μου..

Τρέμω..

Θάνατος που πλησιάζει…

Το αισθάνομαι..

Φοβάμαι…

" Όταν δεν εκτιμάς αυτό που έχεις

τιμωρείσαι με την απώλειά του"

Θεία δίκη;

Μάλλον όχι…

Δεν πιστεύω σε θεούς…

Μα σε τι πιστεύω;

Πρέπει κάτι να πιστέψω… 

κάτι που να μοιάζει με ελπίδα…

Το σώμα μου τρέμει..

Πάλι… έρχονται…

μου ψιθυρίζουν το τέλος…

Φοβάμαι…

Φοβάμαι.

κραυγή

Μαραίνομαι.

Ασφυκτιώ.

Να πετάξω…

Να αγγίξω τον ήλιο.

Να γεμίσω φως.

Να λυτρωθώ…

Πονώ.

Τόσες σκέψεις…

Απώλεια… Αδικία…

Σώμα που πέφτει.

Ψυχή που χάνεται.

Η έλλειψη…

Ο θάνατος…

Ο παράδεισος…

…μια ψευδαίσθηση…

…μια στιγμή στο χάος…

Εγκλωβισμένη…

Δεν κοιτάζω… δεν ακούω… δεν υπάρχω…

Ζω;

Όλα αλλάζουν..

Χάθηκα…

πεταλούδα

Ο φόβος της απώλειας

εξασθενεί κάθε ίχνος ανάμνησης

Στον ύπνο μου, δυο πεταλούδες πεθαίνουν

Ξυπνώ, φορώντας τα σπασμένα φτερά τους...

Σκέψεις που μοιάζουν με φθαρμένα χρώματα

Ελπίδες που ξεθωριάζουν...

Στο κενό γεννιέται η θλίψη

Κάθε βράδυ γεννιούνται

Πετούν, χρωματίζοντας τα φτερά τους με αγάπη

Το πρωί πεθαίνουν...

Ξυπνώ...

φορώντας τα σπασμένα φτερά τους…

ο βυθός

Θυμάμαι σε ένα όνειρο πετούσα ψηλά
με φτερά σαν τη λιακάδα μιας ευτυχισμένης μέρας.
Και ξαφνικά, τα φτερά έσπασαν
Και το στήθος μου ακούμπησε τη θάλασσα
Και τα μάτια μου είδαν ένα φόβο
πιο μακρινό από το φόβο της απώλειάς μου.
Τα χέρια μου πληγώθηκαν απ’ τα παγωμένα νερά
Και το δέρμα μου σκίστηκε απ’ την αδυσώπητη αλμύρα των κυμάτων
Και απότομα βρέθηκα να πνίγομαι
σε ένα βυθό μαύρο, σκοτεινό...
Τα πόδια μου ακούμπησαν τον πάτο της θάλασσας
Και τα πέλματά μου μάτωσαν 
απ’ τη βεβαιότητα ενός θανάτου που πλησίαζε

Κι εκεί, μέσα στον πνιγμό μου
Αγάπησα όλα εκείνα που είχα δεδομένα
Κι ερωτεύτηκα ξανά την ξεχασμένη μου ευτυχία

Κι ενώ προσπαθούσα να κρατήσω την τελευταία μου αναπνοή
Ένας άγγελος μου ψιθύρισε για μια ζωή αθάνατη
Για ένα σύμπαν ατέρμονο
Για έναν ζεστό ουρανό
Και τότε αποφάσισα να σβήσω την ανάσα μου, να σβήσω το μέλλον
Κι άφησα τον άγγελο να με ενώσει με τα παγωμένα νερά
Και να μου δείξει απ’ την αρχή 
μια όμορφη καινούργια πτήση προς το άπειρο...